Część dwudziesta ósma

O 18 wylądowaliśmy na lotnisku Heathrow, gdzie czekało mnóstwo fanek One Direction. Jako że chłopcy byli zmęczeni całym tym tygodniem, a Zayn nie był w dość dobrej formie, opuściliśmy lotnisko wyjściem dla ‘VIP’ ów’.

Pod domem, tak jak wcześniej zaplanowaliśmy, czekali rodzice Zayna, którzy zabiorą go do Bradford. Wszyscy pożegnaliśmy się z Malikiem i ruszyliśmy w stronę domu chłopców. Tylko Stella i Niall poszli do ‘nas’ bo Stella musiała ‘ochłonąć’ po jakże stresującym locie…

-Zrobisz jakąś kolację? –zapytałam, robiąc maślane oczka do Harolda.

-Zależy jak ładnie prosisz i co będę z tego miał..

-Proszę bardzo ładnie, – słodko się uśmiechnęłam –a będziesz miał satysfakcję, że nakarmiłeś głodną niewiastę –poruszyłam brwiami.

-Skoro tak to się zgadzam –uśmiechnął się i czym prędzej udał do kuchni.

 Po 19 wszyscy siedzieliśmy już przy stole zajadając się zapiekanką ziemniaczaną Harrego. Muszę przyznać, że jest świetnym (mimo, że nieskromnym) kucharzem.

-Było wyśmienite –stwierdził Louis.

-Rozważałeś inną opcję? –Harold uniósł brwi do góry, udając zdziwienie.

-Jasne, że nie…

-Harry było naprawdę cudne, ale ja muszę już iść –powiedziałam wstając od stołu – wiem, że wakacje miały wyglądać nieco inaczej…

-Zachowujesz się jakby cały ten wypadek był twoją winą. Przestań – powiedział Harry, powtarzając moją wcześniejszą czynność.

-Wiem, tak jakoś wyszło – próbowałam się tłumaczyć –następnym razem zadbamy o to, żeby nic takiego się nie stało –uśmiechnęłam się i udałam do wyjścia. W przedsionku złapał mnie jeszcze Lou.

-Ej, a co do wyjazdu do Doncaster, zgadzasz się?

-Jeśli twoja mama nas zaprosiła to nie wypada odmawiać –uśmiechnęłam się – to kiedy wyjazd?

-Nie wiem, mówiła, że możemy wpaść, kiedy tylko chcemy...

-To pogadamy jeszcze w takim razie – puściłam mu oczko, po czym pocałowałam –a teraz już pójdę, widzimy się jutro?

-Yhym –‘odpowiedział’ i odwzajemnił buziaka. Gdy skończyliśmy się całować, udałam się do domu, w którym jakoś dawno mnie nie było. W salonie zobaczyłam Stellę i Nialla, szykujących się do wyjścia.

-A wy gdzie? –zapytałam zdziwiona.

-Najpierw do Milkshake City a potem do nas. –odpowiedział Niall.

-Jak to do was? –ciągle zadawałam pytania.

-Stella śpi dzisiaj u mnie…

-A dobra, zostawiacie mnie samą... –zrobiłam smutną minkę.

-Zadzwoń po Tomlinsona... On cię pocieszy...

-Jasne, bardzo śmieszne.. Dobra lepiej już idźcie, shake ‘i wam uciekną…

-Masz rację, jeszcze się skończą i co wtedy? –Horan udał zdziwionego.

-No właśnie i co wtedy. – powtórzyłam jego reakcję i udałam się na górę. Słyszałam za sobą tylko zamykane drzwi. Weszłam do swojego pokoju i od razu rzuciłam się na łóżko, za którym bardzo tęskniłam. Potem włączyłam laptopa, by sprawdzić co takiego ciekawego dzieje się na świecie. Większość portali internetowych cały czas trzęsło sprawą rozbicia samolotu. Każdy z osobna uśmiercał coraz to większą liczbę osób. Zdałam sobie wtedy sprawę z tego, że chłopcy, Danni i Stella mieli dużo szczęścia…  Jako że nie miałam zamiaru cały czas stresować się całą tą sytuacją, postawiłam na internetowe zakupy. Mamy lato, a ja jestem maniaczką strojów kąpielowych. Kupiłam jeden z serii: ‘to już ostatni, obiecuję’. A mówiąc serio, spodobał mi się bardzo delikatny, złoto – beżowy kostium. Bez zastanowienia kliknęłam ‘buy’ i wcale tego nie żałowałam. Wracając do bardziej pożytecznych rzeczy, no może nie pożytecznych..; postanowiłam wziąć długą kąpiel, wiedząc, że nikt nie ma zamiaru mi dziś przeszkadzać. A więc, woda w wannie jest, pachnąca woń olejków w powietrzu i dużo piany – tego mi dziś potrzeba. Weszłam do cieplutkiej wody, z myślą że nikt, ale to nikt nie ma prawa dobijać się do drzwi czy też dzwonić. Tak też się stało. 

* * *

Nie rozpisuję się zbyt długo, tylko powiem, że w następnym rozdziale będzie małe zamieszanko... 

Na I will look after you  napisałam, jak pojawią się następne części, więc tam też możecie zajrzeć :) 

Tyle ode mnie, do później. Xx